Uitzwaaien
Op de boot naar huis.
Veertien dagen
De eerste twee weken op het eiland zijn voorbij. Omgevlogen? Niet bepaald, ook al hebben we veel te doen. Door de lange nachten zijn we gesloopt. Door de hitte zijn we sloom. Door het gebrek aan eten zijn we slap en traag.
Naast al deze fysieke ongemakken is het geestelijk zwaar. Zo zwaar dat er een ware exodus plaatsvindt wanneer Dennis van der Geest op dag 14 vraagt: 'Wie wil er naar huis?'. Je kunt alleen maar naar huis op dagen dat er een arena is.
De arena is gesitueerd links op het eiland. Dit gebied is behalve op arena-dagen verboden terrein voor kandidaten. We mogen de grens aangegeven met rode linten niet over. Ook in de jungle zijn er delen afgesloten. Wanneer je er betrapt wordt, volgt een waarschuwing. Bij een volgende waarschuwing kun je naar huis.
Bij de rode X is de arena.
Million Dollar Island
Naar de arena lopen is fysiek zwaar. Het strandzand is overal rul. Niet zoals hier in Den Haag, hoe dichterbij de branding, hoe harder het zand om op te lopen. Waar je ook loopt op het strand van West Nalaut, je zakt diep weg in het zand. Mooi zand, dat wel. Het is een prachtig strand.
Het zware lopen, de hitte of de hoge luchtvochtigheid komen totaal niet zo over in de uitzendingen. Wij eilanders vinden dat er heel veel niet getoond wordt. Wellicht niet getoond kán worden, want de uitzending is natuurlijk maar een uur.
Million Dollar More op Amazon Prime is wat ons betreft vele malen leuker om te kijken. Tijdens de tv-uitzending komen steeds dezelfde mensen aan bod. In mijn team Hakuna Matata zitten bijvoorbeeld Beau, Selma en Marc. Zij gaan ook naar huis op dag 14, en zijn amper op tv te zien.
Judith, Jerry, Celeste, Selma, Beau, Rop, Romy, Marc, Mariska, Lien, Herman op de boot naar huis.
Elk met een eigen reden, waarbij vooral de fysieke ongemakken tellen. Beau wil de sterke vrouw in haarzelf vinden, en beseft dat ze die al is. Waarom zou ze dan nog op het eiland blijven, het spel spelen. Ik snap haar, door wat het spel teweegbrengt ontstaat onrust.
Op de boot naar huis
Onrust in je hoofd, in je lijf. Terwijl je juist op het eiland zo in jezelf zakt. In je lijf, in je gevoel. 'Digital detox' werkt geestelijk ontgiftend. Vannacht droomde ik van het eiland, dacht "Het eiland zit echt in mij."
Je gaat op het eiland nadenken over wat je wilt met je leven thuis, naast alle gedachten over hoe nu verder hier op het eiland, want dag 14. Dag 14! ik zit gewoon twee hele weken op een onbewoond eiland! Stiekem ben ik best wel trots. Naast de geestelijke uitputting en fysieke ongemakken, ik heb voor het eerst in jaren weer warmtebultjes oftewel zonneallergie, voel ik me goed.
Kan ik me beter aanpassen dan sommige jongelingen? Ben ik meer zen? Of zoek ik simpelweg bewust de balans (beter) op, en brand daardoor niet compleet op. Vaak gehoord: 'Als ik me maar niet verveel, ik moet wat te doen hebben'. En daar gaan ze weer, fysiek aan het werk om de mentale onrust niet te voelen.
Een goed gesprek
Ik ga na de arena aan de wandel en tref Ilse, die inmiddels met Nadia is verhuisd naar een eigen slaapplek in Het Dorp. Ilse en ik nemen de tijd om even te gaan zitten en we raken in een diepgaand gesprek verwikkeld over wat ze nog wil in het leven. Mind you, ze is piepjong. Toch voel ik me niet langer een oud fossiel.
'Dit is het eerste goede gesprek wat ik heb in veertien dagen'
Daar waar ik vooraf bang was dat men mij als een dinosaurier zou labelen, voel ik op het eiland al snel mijn waarde. Aan het eind van het gesprek zegt Ilse: 'Dit is het eerste goede gesprek wat ik heb in veertien dagen, dankjewel'. Dit is mijn kracht.
Ik ben pas 50, sta aan het begin van mijn 'tweede helft'. Door te weten welke vragen te stellen komt Ilse al snel tot een aantal waardevolle inzichten. Dit kan ik. Dit vind ik leuk om te doen. Ik help anderen graag. Maar nooit meer ten koste van alles. Mezelf wegcijferen is er niet meer bij.
Nieuwe inzichten
Daar moet je dan 50 voor worden! Waar ik eerst weer veel te bescheiden denk kan ik wel genoeg doen voor mijn team, blijkt mijn creativeit en interesse in de ander van grote waarde. Na Ilse volgen er in de dagen erna nog veel meer goede gesprekken.
Ook niet-kampgenoten weten me te vinden, ik voel me na veertien dagen dan ook helemaal thuis. Voor het eerst ben ik één met het eiland. Het eiland zit in mij.
één met het eiland: vissen
Door het verlies van kampgenoten Roy, Beau, Selma en Marc zijn we sterk uitgedund en vinden we als team Hakuna Matata een nieuwe routine. Samen met Roos en Wendy zijn wij de houtsprokkel- en kookgroep. De heren, 'de boys' zoals Jos zo mooi zegt, doen vele enthousiaste pogingen tot vissen.
De storm sloeg het visnet uit de zee, waar op de haai en één andere vis na nooit meer wat in zat. We laten het voorlopig zo, we vissen wel met hengels. Daar gaan we weer, de dames ontknopen de visdraad in plaats van het bouw-touw. Zo ben je wél lekker bezig. De mannen 'jagen' ook dagelijks op kokosnoten.
Bij het eerste licht van de dag gaan de heren vissen aan de andere kant van het eiland. In de zee bij Het Dorp zwemt niet veel, het is te ondiep. Hoe lekker het water ook is om in te dobberen, vissen vangen lukt hier niet echt. Aan de noordkant van het eiland is er meer kans op eten uit de zee, Liz vangt zelfs een baby-rog.
The Good Place
Dat heeft kamp Resort, oftewel The Good Place, goed gezien. De naam Lonely Planet gebruiken ze niet meer, hun kamp is met recht de mooie plek. Bea's Beachclub zit qua locatie het dichtst bij kamp Resort. Samen met Roos pluk ik er regelmatig slakken van de rotsen in zee, welke we koken en daarna uit hun huisje pulken met een vishaakje.
Escargots op z'n Filipijns. We maken op de heen- of terugweg altijd een praatje bij Bea's Beachclub. Het vissen met de hengel heeft de ene dag meer succes dan de andere. Zoals je in de uitzending kunt zien loopt Adriaan die ochtend met zeven vissen. Wat een feestmaal!
Onvoorspelbaar
Helaas is op de meeste dagen het tij niet goed, de zee te ruw en nog veel meer natuurgeweld volgt, zoals regen en storm. Onvoorspelbaarheid speelt onze voedselvoorziening parten. We hebben nog steeds honger, eten twee keer per dag een handje rijst of pasta, met wat peper, ui of aubergine uit de moestuin.
De moestuin. Ook daarachter zit een heel verhaal, daarover later meer. Ik geniet nu van de rust. We zijn nog met 58. Judith zegt op de boot terug tegen Dennis: "In Nederland ontmoet je mensen en weet je vaak al wat van hun achtergrond. Op het eiland is iedereen gelijk. Vanaf dat moment bouw je een band met elkaar op."
Ook Beau zegt met hele mooie mensen te hebben gepraat. Ik herinner me dat we vlak voor haar vertrek samen op mijn sarong liggen en we het leven thuis doornemen. Juist omdat ik niets weet van haar, is het gesprek zoveel puurder.
Kamp Hakuna Matata
Zoals kampgenoot Marc zegt bij Million Dollar More: "Op het eiland hou je je ook echt alleen maar bezig met elkaar". De digitale detox maakt dat je je meer openstelt voor de ander, je bent minder snel afgeleid. "In Nederland zouden we niet zo snel al zo'n diep gesprek voeren."
Ik ga mijn teammaatjes vreselijk missen! Ook geniet ik enorm van de rust. Lien is een schat, maar ook erg aanwezig in haar kamp bij Fons en Daisy. De ruzie en het gescheld uit die hoek ... bizar. Fons, Daisy en Devon zijn onze naasteburen links van ons kamp, we kunnen bijna alles volgen.
Ik begrijp Lien's keuze om naar huis te gaan, heb ook met haar een goed gesprek. Jammergenoeg heeft ze achteraf, net als een aantal anderen, spijt van haar keuze te vertrekken. Net als Beau wil ze op het eiland laten zien dat ze een sterke vrouw is, echt wel wat kan, ondanks het stemmetje in haar achterhoofd.
Wanneer je met narcistische ouders opgroeit is het niet makkelijk om jezelf 'goed genoeg' te voelen. Mijn vader was juist gevoelig voor wat anderen er wel niet van vonden, in het dorp. Dat projecteerde hij op mij. Hierdoor vraag ook ik mezelf nog heel lang af, bij bijna alles wat ik wil doen: ben ik wel goed genoeg?
'Ik ben een rijke b*tch!'
Lieve Lien, je bent zeker goed genoeg. We zijn allemaal goed, heel goed! 'Genoeg' mag eraf. Ik herken de bescheidenheid en bijbehorende onzekerheid maar al te goed. Hierover later meer. Door de vier bandjes voelt Lien zich op het eiland heel wat waard zegt ze na afloop. 40.000 Euro!
Ze geeft haar bandjes in de arena aan een geëmotioneerde Heralth. Heralth kan het geld goed gebruiken om zijn schulden af te lossen. Ook wil hij graag met zijn kinderen naar Disneyland Parijs.
Dat je op één bandje echt heel zuinig bent, klopt wel, zegt ook Heralth. Met 50K om je pols gaan de mensen wel aardiger doen, aldus Lien. Ineens ben je 'belangrijk'.
Het is eten of gegeten worden
Zonder bandje ben je niets waard gaan we nog vaak horen de komende weken. Arme Danique, Corrie en Daan. Ben je zonder bandje beter af thuis? Rop en Jerry kiezen ervoor te vertrekken. Bandje kwijt is de controle kwijt, aldus Rop.
Jerry: "Het avontuur was voor mij nog niet klaar, maar zonder bandje heb je bij The Eighteen geen inspraak, tel je niet meer mee." Ook ik ben inderdaad als de dood mijn bandje kwijt te raken tijdens een arena-spel. Bij elke roulette denk ik: niet ik, niet ik. Na D-day betekent dit immers dat je moet vertrekken.
'De hel dat zijn de anderen'
Het raakt me dat mensen eten stelen, dat 'geld' ook hier belangrijk is. De ongelijkheid wordt net als in de echte wereld steeds groter: de mensen met meer bandjes worden steeds rijker, ten koste van diegene met weinig of helemaal geen bandjes. Het vertrouwen in elkaar holt hard achteruit.
Psycholoog Jaap van Ginneken (links): "In de echte wereld gaan de mensen met weinig bandjes (geld) ook veel meer last krijgen van bijvoorbeeld de klimaatverandering. Dat dringt maar half tot ons door. Wanneer je op zo'n eiland zit, besef je dat het echt wel met heel wat minder kan."
'Het is hier in Nederland gewoon nooit genoeg'
Roos Schlikker (rechts): "De hel dat zijn de anderen. The Good Place heeft het ook nooit over het gebrek aan eten". Dat heb je goed gezien Roos. Vandaar dat de romance tussen Nadia en Ryeau daar op kan bloeien, op het mooiste plekje van het eiland en genoeg te eten: dan slaat het libido gewoon toe, volgens psycholoog Jaap.
Uitleg polsbandjes
Hoe zit het nu met de bandjes? Elk polsbandje heeft een nummer, van 1 tot 100. Ik heb nummer 69.
Heralth krijgt van Lien vier bandjes, als de vader die ze zelf nooit had. Deze vier worden met zijn eigen bandje erbij, omgeruild tot één rode armband ter waarde van 50.000 euro. In dit bandje worden de vijf bijbehorende nummers gegraveerd.
Je bent niet alleen die 50.000 euro waard, maar ook ben je alle vijf de bijbehorende nummers. Bij een bandje van 100.000 ben je dus wel tien nummers 'waard'. Bij het draaien van de roulette heb je dan vijf keer (rode polsband) of tien keer (gouden polsband) meer kans om gedraaid worden. Wanneer je gedraaid wordt, kun je mensen wegspelen.
Je kunt besluiten niet zelf het spel te spelen, maar jouw beurt aan iemand anders te geven. Deze persoon kan uiteraard ook winnen. Tot D-day is de inzet één polsbandje, 10.000 euro. Na D-day moet je al je bandjes inzetten.
Verlies je na D-day een spel, dan moet je meteen naar huis. Je kan geen bandje meer van iemand anders krijgen.
Hoe meer bandjes, hoe meer invloed
Eighteen 'leider' Stefan stelt: "Waar eerst vriendschap telde, telt nu het aantal bandjes. Het spel is begonnen." Terry wil niets liever dan met alle achttien de eindstreep halen zoals aan het begin afgesproken, en vertrekt. Het spel wordt harder, viezer. Dit is ook de reden waarom Beau niet wil blijven. Ook al is ze een sterke speler, hier wil ze niet aan meedoen.
"Je gaat niet je eigen team opgeven, dat doe je niet!" zegt Beau vol overtuiging. Ik hoop dat ze gelijk krijgt. Ook wij zullen het gaan zien bij de verdere uitzendingen. Wie gaat er gegeten worden, opgegeven voor het volgende spel?
Niks waard. Wat een rare uitdrukking. Zonder polsbandje tel je niet meer mee? Gaat het smerige spelletje nu dan toch echt beginnen? Eten of gegeten worden?
Vraag
Zou jij zonder polsbandje blijven of gaan?
Je krijgt circa 4x per jaar inspiratie in je inbox. Wees niet bang het bericht vaker te ontvangen wanneer je meerdere keren de blogvraag invult, je e-mailadres wordt slechts één keer geregistreerd.
Naar het vorige artikel <||> volgende artikel.