De casting
Het is een stralende dag als ik via het station en IJplein naar de castingdag loop bij Monday Media. Terwijl ik buiten plaatsneem aan de picknicktafel, arriveren steeds meer deelnemers. Vanwege de dan nog geldende Corona-maatregelen moeten we eerst getest worden, daarna kunnen we pas, als groep, naar binnen.
Aan tafel praten we over wie waar vandaan komt. Leeftijd, beroep en waarom je mee wilt doen. Wanneer ik zeg dat ik soft skills trainer ben reageert de man tegenover mij meteen met "Dan wil ik zeker met jou naar het eiland!".
Million Dollar Island
Er zit ook een jonge vrouw bij die voedingsdeskundige is, en we praten over de voorbereidingen. Hoe en wat je het beste kunt eten voor vertrek en vooral ook: wat als je sterk vermagerd terugkomt.
In de oproep tot deelname vraagt de productie met klem of je echt zestig dagen vrij kunt krijgen, anders heeft het geen zin mee te doen. Uiteraard kan het zomaar zijn dat je veel eerder naar huis gaat. Pittig: zestig dagen is twee keer de termijn van Expeditie Robinson.
Wanneer we allemaal negatief getest zijn mogen we de studio binnen, waar een zeer enthousiast productieteam vertelt over de plannen voor het spiksplinternieuwe surivalprogramma Million Dollar Island.
Geen luxe
Het idee voor deze show ligt even op de plank. Twee jaar geleden wil men al starten en verschijnt de eerste casting oproep. Er zijn mensen die al twee jaar wachten hoor ik later op het eiland, deelnemers hebben studies en banen ervoor on hold gezet.
Wat een bikkels. Je moet er inderdaad wat voor over hebben. Er zal totaal geen luxe zijn op het eiland, er mag een hele lijst artikelen NIET mee, en mocht je opgeven, je kunt niet zomaar even naar huis.
"Dus jij bent heel zweverig" zegt de binnenlopend producent tijdens het individuele interview op camera. De interviewster veert op: "Nee! Melanie is juist heel down to earth!". Fantastisch om te zien hoe ze mijn werkelijk kern in deze korte tijd te pakken heeft.
Beroep: Eyespiration trainer. "Wat is dat?" vraagt de producer zich af. Ik besluit daar na afloop nog eens goed over na te denken. Hoe ik door het gebruik van foto's en zintuigelijk waarnemen mensen inspireer en energie geef, hoe leg ik dat simpel uit?
Waarom wil ik meedoen?
De hoofdredenen voor mij om mee te willen doen, zijn:
- omdat het kan (langere tijd weg)
- ik heb altijd al eens naar een onbewoond eiland willen gaan
- ik wil graag antwoord op de vraag: kan ik met 99 anderen, in een groep, samen leven?
Op de terugweg denk ik na over deze vragen. Dat is het leuke van meedoen aan dagen zoals deze, je gaat dieper nadenken over wat je werkelijk wilt. Heel inspirerend! Nu duimen dat ik mee mag. Ik heb er wel een heel goed gevoel over ...
'(over)Leven in een groep ... stress of zen?'
Naar het vorige artikel <||> volgende artikel.