Hakuna Matata
Hakuna Matata: Maak je geen zorgen, wind je niet op!
Overpeinzingen op mijn kamer in de Busuanga Bay Lodge.
De bewoonde wereld
We zwaaien op de boot naar de achterblijvers. Ik zie mijn maatje Wendy op het strand staan, ook Devon en Demi zwaaien hun armen suf. Jos 'moont' (blote billen tonen) en Nick springt nog op de zijbalk van de boot en klampt zich vast.
Ik voel heel sterk: 'Ik wil terug!' op nog geen honderd meter van de kust. Op de boot naar huis zitten is een kwelling. Mitch vindt het zo erg, hij kijkt de hele reis stilletjes voor zich uit. Fons bietst een sigaret bij de kapitein, de eerste weer sinds lange tijd.
Daisy en ik staan heel bewust naar het eiland te kijken, naar de schoonheid van ons paradijsje. West Nalaut / Dao island, dankjewel. Dankjewel dat je ons wilde hebben, ons weer even kleine kinderen liet zijn.
Dag eiland, we houden van jou. Ik leef!
'Als een klein meisje krabbetjes vangen.'
Samen met Daisy kijk ik naar het steeds kleiner wordende eiland. We voelen nog steed de sterke invloed van de natuur en het leven zonder tijd, telefoon en andere luxe zaken. Wat een rust! Ze zijn nu nog met 28. Ik blijf het moeilijk vinden, 'ze'. Ik wil terug!
Na een uur varen meren we aan en gaan we naar het resort. Daar waar Wendy en ik op het eiland het steeds hadden over cappucchino's drinken, is er in het eenvoudige resort enkel gewone koffie. En cola of anasassap. Dat laatste is niets voor mij (mierzoet uit een blikje) dus ik kies voor cola en koffie.
Koude cola, uit een glazen fles. Nooit gedacht dat ik dat nog eens zou drinken, al helemaal niet als eerste na aankomst in de bewoonde wereld. Het zitten op een fatsoenlijke stoel met rugleuning is ook al zo'n groot genot. We krijgen onze telefoons, tassen en kamersleutels. We gaan eerst iedereen bellen. Of toch niet?
Ik sliep in de hangmat van Rop en kan vanuit mijn 'bed' de zon op zien komen, wat een ervaring!
De eerste keer dat je jezelf in de spiegel ziet na bijna vijf weken.
We willen helemaal niet uit onze bubbel. Het is zo heerlijk rustig zonder telefoon. Dan komt er lunch op tafel, een soort van kipkerrie met rijst en groente. We zijn bij elkaar 38 kilo afgevallen. Hebben honger! De dames van de productie drukken ons op het hart niet teveel te eten, vanavond eten we weer samen.
De kok komt vragen wat we vanavond willen eten, en we kiezen voor lokale vis. Het is inmiddels een uur of drie, vier. De tijd loopt weer. Morgenochtend om een uur of half tien vertrekken we al naar het vliegveld. WTF, zo snel! Waar is ons zwembad, samen even bijkomen, relaxen en luieren in een resort?
Bijna 7 kilo kwijt en een 'thigh gap' rijker.
We komen net aan na bijna vijf weken op een onbewoond eiland en vliegen morgen al 24 uur in één ruk naar huis. We zijn er stil van. Maar dan zijn de dames weg en bestellen Fons, Mitch en Daisy een hele berg eten die in no time op is. Alsof we op een onbewoond eiland gezeten hebben.
Er wordt voor na het avondeten lokale rum, chocolade en sigaretten besteld bij een Filipijn.
We hebben er zin in: de laatste avond maken we gezellig! Op het eiland is geen drank, geen muziek (we zingen zelf wel) en er zijn al helemaal geen sigaretten. (Echt niet, Ilse?) Veel rokers zijn cold turkey gestopt en na terugkomst in de bewoonde wereld meteen weer begonnen.
Ook het stoppen met koffie viel soms niet mee. In mijn voorbereidingen nam ik uiteindelijk slechts één kop koffie per dag, om geen caffeïne dip te krijgen op het eiland. Stoppen met roken of drinken lijkt me moeilijker. Of is dat stoppen met internet?
Voor de eerste keer douchen. Je weet niet wat je overkomt ... stromend water, tanden poetsen en: je haar kammen. Weken geen borstel aangeraakt, laat staan shampoo of tandenpasta.
Video: na vijf weken mijn haar weer kammen.
Million Dollar Island, aflevering 12.
Karin, Olaf en Robert-Jan zijn gedraaid door de roulette en kiezen ervoor om niet zelf te spelen. Hakuna Matata's Adriaan, Jos, Dave, Jermain, John en André worden in het spel gezet. Olaf verdedigt dat het niets persoonlijks is.
Er zit tenslotte ook een winnaar bij, merkt Robert-Jan droog op. Het is raar om mijn teamgenootjes in de ring te zien staan. Wat een naaistreek, zoals Jos het zo mooi verwoord bij Million Dollar More.
'Het is niks persoonlijks.'
Jos neemt afscheid van Olaf. Waarna ik ineens besef dat degene die mij koos, Remy, niet eens afscheid van mij neemt in de arena. Niets persoonlijks. Het is louter toeval genoemd, ik loop toevallig voorbij wanneer hij en Ryeau elk kamp langsgaan om te vragen wie er wil spelen.
Ons kamp gedecimeerd
Dave: "Olaf en Dennis komen normaal elke dag langs, nu mijden ze angstvallig Het Dorp." Zo voelen de mannen de bui al hangen. Hakuna Matata baalt er vooral van dat niet verteld is dat ze in het spel gezet worden. Jos: "Zeg het dan ook gewoon in ons gezicht."
Adriaan merkt nog op dat Hakuna Matata ook een afspraak heeft met kamp 18, waardoor het best raar is dat Olaf uiteindelijk hem kiest. Jos denkt dat het veel leuker zou zijn geweest als er niet zo meegedacht was met Robert-Jan, de boel met een slim plan juist overhoop te gooien.
Nu strijden zes goede vrienden om de winst. John wint het spel en is vooral heel blij. Wendy huilt tranen met tuiten. Mijn lieve slaapmaatje is nu nog alleen met Toon en John. Wat een kaalslag.
Wendy en Toon zijn als laatste twee overgebleven van het originele Hakuna Matata kamp.
Olaf en Dennis verdedigen waarom niet Corrie (mag niet van Karin) of Ilse en Noémia (mag niet van Robert-Jan) en ook niet Devon (heeft teveel bandjes).
Adriaan merkt terecht op dat je niemand meer kunt vertrouwen. Jos vraagt nog net voor zijn vertrek aan Remy en Liz om op de laatste leden van Hakuna Matata te letten; "Ga kamp 18 maar pakken nu." Zijn we eigenlijk niet allemaal oneerlijk bezig?
Tactisch
Ook kamp Hakuna Matata heeft een zak pasta achtergehouden, zo blijkt. Niet iedereen van ons kamp weet dat meteen. We hebben overigens wel eten gedeeld. Zoals Jos zegt: "Tactisch liegen voor het spel is prima, maar dat gelieg en bedrieg met eten is echt not done."
Uiteindelijk blijkt mijn maatje van het eerste uur Dok het best lastig te vinden om meer eten te vragen, iets waar Yvonne wel raad mee weet: "Dat hebben we toch al besproken!". Er is eten genoeg, maar Robert-Jan vindt het prima zo, meer eten hoeft wat hem betreft niet.
Gelukkig is Anissa er en kan Dok aan haar zijn ei kwijt. Vanwege de machtspositie van Robert-Jan is Dok bang voor zijn hachje en spreekt Robert-Jan er niet op aan. Ik mis de eiland-gesprekken.
'Vertrouw niemand.'
Nu weet Anissa ook dat Olaf, Dennis, Wouter en Mitch een pact hebben samen. Robert-Jan: "Er moeten vanaf nu zoveel mogelijk pionnetjes van het veld af." Zo kan hij in ieder geval zelf de finale halen en zijn €340.000 verzilveren. Wat een zware taak rust op zijn schouders.
The Good Place komt eten en slapen in Het Dorp. Ook kamp 18 komt slapen, want het wordt springtij. "Vertrouw niemand," zegt Remy, wanneer ze hun strategie bespreken.
Gezellig
Corrie vindt het allemaal heel gezellig en hoopt dat het niet langer Het Dorp tegen de strandkampen is, maar gewoon 'Het Eiland'. Ook Toon, Wendy en John waarderen de nieuwe bewoners enorm, Het Dorp voelt leeg.
Noémia en Ilse kijken het allemaal met argusogen aan. De tijd voelt lang, gaat traag. Tijd om naar huis te gaan? Dan gaan ze toch vooral de zonsopgang missen, constateren ze.
Ilse is het eiland wel een beetje zat en speelt vooral een wedstrijd met zichzelf. Ze is professioneel sporter, voetbalt bij PSV. Eenmaal in de arena geeft ze toch niet op, om de boot naar huis te nemen.
Op dag 35 gaan de strandkampen wederom naar Het Dorp om hier te overnachten vanwege het hoge water op het strand. Ook Robin en Bea's Beachclub komen slapen, maar koken en eten thuis, net als Kamp 18. Het Dorp is als een hotelovernachting zonder ontbijt.
Hoog water
De strandkampen verstoppen nogmaals hun eten en komen daarna veilig slapen in Het Dorp. Dat de dorpelingen geen 'tol' oftewel eten vragen! Natuurlijk is het gezellig, maar voor de kijker voelt het toch een beetje als profiteren.
Een gek idee: eerst Hakuna Matata eruit gewerkt en dat The Good Place nu op hun plek slaapt. Nu voelt het haast als één groep, hoe leuk zou dat zijn geweest vanaf het begin. Echter dan liever wel met slechts vijftig deelnemers aankomen op het eiland.
Inmiddels is Ilse dik met slaapmaatje Noémia. Nadia, haar nieuwe vriendin voor het leven, is immers naar huis. Devon is bij de dames ingetrokken. Karin en Corrie wonen nu alleen en Bea's Beachclub ligt in de hangmatten van Fons, Daisy en Mitch. Robert-Jan trekt 's nachts bij Corrie in.
Zo leuk om te zien dat Toon mijn sarong draagt.
Robin is overigens helemaal niet zo'n vreemdeling in Het Dorp als men ons in de uitzending wil doen laten geloven. Omdat we onbeperkt water krijgen wat we bij een waterpunt kunnen halen, komt Robin dagelijks een aantal keer per dag langs lopen bij Hakuna Matata. Zo maken we vaak een praatje.
Een waterpunt is een afgesloten houten rek met jerrycans vol drinkwater, om onze veldflessen onbeperkt te kunnen vullen. Je moet 3-4 liter per dag drinken in deze tropische hitte. De lege jerrycans worden tijdig vervangen volle. Soms heb je zelfs heerlijk koud water!
Zoals Demi opmerkt: "Door veel water te drinken voel je de honger niet zo erg." Net zoals Anissa, ga ik ook bij Robin langs, om in zee dobberend even bij te kletsen. Gesprekken gaan al snel ergens over, er is immers niet veel anders te doen.
Volgende week
Nummer 95 (voorheen Nadia, nu Robert-Jan) en 32 (ook Robert-Jan, één nummer verder is Dok) worden gedraaid. Ze mogen elk een team van vier samenstellen voor het volgende spel. Nummer 95? Was die niet al eerder gedraaid? Ja dat klopt, en wel voor de derde keer op een rij. Toeval?
Robert-Jan is weer aan zet. Na het eerste spel te winnen draait hij als een blad aan een boom om en blijft fanatiek. Ook Dok wil spelen, ziet zijn kans. Hoe gaat dit zich ontwikkelen?
Kijk zondagavond om 21:30 uur naar SBS6 en je weet hoe het afloopt. Een uur later kun je op Amazon Prime kijken naar Million Dollar More, met de afvallers van de week.
Naar het vorige artikel <||> volgende artikel.