In quarantaine
We doen spontaan een voorstelrondje in de bus op weg naar het hotel, maar eenmaal in het hotel begin ik na 20 uur reizen toch echt in te kakken.
Daar zitten we dan, op stoeltjes 1,5 meter uit elkaar te wachten tot we weer aan de beurt zijn voor een stokje in onze neus. Voor vertrek was er gelukkig niemand positief.
Ik wil eten, douchen en naar bed. Alhoewel, het is hier midden op de dag. Laat ik proberen wakker te blijven tot 21:00 uur, dat werkt meestal wel goed tegen een jetlag.
Na de swap mogen we een lunchpakket pakken en worden we naar onze kamer gebonjourd. Daar staan bagagerekken voor elke deur. Hierop wordt de komende dagen je eten en drinken klaargezet.
Hotelkamer
Het is bewolkt. In Nederland blijkt het een stralende dag te zijn, zoonlief appt me dat hij ook met zijn voeten op de vensterbank zit, in de zon. En: "Mam, je zit echt heel dichtbij het vliegveld."
Ik zie inderdaad vliegtuigen staan in de verte. Voor de rest is er links en rechts vooral beton te zien en ligt er een drukke snelweg tussen mijn raam en het vliegveld.
Het is niet toegestaan om onderling contact te hebben en productie behoudt het recht je telefoon in te nemen. Met elkaar afspreken is al helemaal uit den boze; je riskeert je deelname zodra je je kamer verlaat! (de quarantaine-plicht nemen ze in de Filipijnen heel serieus).
Gelukkig heb ik een leesboek bij me. Ik kan de tv van de kamer naast mij horen. Ik bel en Facetime met iedereen die ik nog wil spreken. Morgen komt de crew ook de laatste informatie brengen, nu echt de laatste loodjes!
'Raad eens welk nummer polsbandje ik heb ...'
Ik krijg de volgende ochtend mijn Filipijnse Spam-ontbijt. Spam blijkt een soort van gebakken plakken Smac te zijn, met de typische zoete pandesal broodjes.
Ik moet eten
Omdat ik nu niet veel meer te kiezen heb, en alweer half vergeten ben wat ik in Nederland doorgegeven heb, is elke maaltijd toch weer een verrassing. Ik heb zoveel mogelijk koolhydraten besteld.
Het rare is dat ik nu weer 'moet' eten. Daar waar ik het jaar voor vertrek juist minder ben gaan eten, en kilo's afviel, is het wanneer je naar een onbewoond eiland vertrekt géén goed idee om minder te eten.
Je wilt juist aankomen, reserves hebben. Naast suiker en cafeïne schrappen, is het goed om eiwitten en koolhydraten te nemen. Vitamines, kip, groente en fruit, goede vetten.
Het is een complete mindfuck. Om niet in mijn gewoontes terug te vallen als emotie-eter, beperk ik me in het hotel tot de maaltijden, en drink vooral veel thee. Eet de koekjes nu wél op.
De komende 48 uur ga ik van maaltijd naar maaltijd. En wacht.
Saai
Ik schrijf, lees en bel nogmaals met iedereen. Door het tijdverschil doe ik dit vooral in de middag en avond, wanneer Nederland wakker is. Ik laat de airco uit, dan kan ik wennen. Het is 33 graden buiten, met een hoge luchtvochtigheid.
Ga vroeg slapen, ben vroeg wakker. Zie de zon opkomen. Al gauw wordt het bloedheet voor het raam, moeten de gordijnen potdicht en de airco aan. Wat een verschil met wanneer het bewolkt is!
De crew komt langs, met mondmasker op. Brengt de laatste voorschriften voor op het eiland mee, mijn eilandtas wordt gewogen. Tascontrole: een boek, schrift of potlood mogen echt niet mee.
Veiligheidsinstructies
Wees je bewust van je omgeving en kijk steeds goed rond. Je mag nooit in je eentje op expeditie. Mocht er iets gebeuren, dan kan de ander hulp gaan halen. Draag altijd schoeisel, ook in het water. In het water is schoeisel dragen met een stevige zool verplicht. Ga niet in het donker het water in. Gebruik je gezonde verstand. Meestal als je denkt dat het een dom idee is, is het dat ook.
Ik lees de hele waslijst voorschriften, bekijk de foto's van gevaarlijke en giftige beesten. Zoek online nogmaals het eiland op, duikel ook een oud filmpje van Naked and Afraid op 'ons' eiland op. Hierin worden twee wildvreemden naakt op een eiland gedumpt en moeten ze 21 dagen zien te overleven. Met niks.
En dan maak ik me druk om schoenen. Ik besluit mijn slippers en sandalen toch niet mee te nemen naar het eiland. Nu past alles perfect in mijn oude rugzak, hoef ik geen schoenen los eraan te binden.
Wanneer de zon weg is, open ik de gordijnen en laat ze ook 's nachts open. De nacht is altijd mooi om te zien, dat het gouden uur overgaat in het blauwe uur en dan in de zwarte nacht. Ik staar uit het raam.
Lig voorlopig voor de laatste keer in een echt bed. Over een paar uur vertrekken we. We vliegen naar Busuanga en vanaf daar varen we naar het eiland.
Het is zover, ik sta morgen op Million Dollar Island!
Wanneer jij naar een onbewoond eiland gaat, wat wordt dan je laatste maaltijd?
Naar het vorige artikel <||> volgende artikel.