In de lucht
Bijzonder om te zien dat de mensen op de bovenstaande foto nu geen onbekenden meer zijn, en toen ik deze foto nam wel. Ik heb er 99 vrienden voor het leven bij gekregen door deze reis.
Alle mensen op het eiland hebben elk hun verhaal. En wát voor verhalen! Daarover later meer.
In het vliegtuig zit ik tussen twee dames van team groen. We praten, rusten, eten en kijken films om de tijd te doden. Het is heel gezellig. De dame rechts naast mij laat een jong dochtertje thuis.
Dat vind ik nou knap, met kleine kinderen meedoen aan dit avontuur! Die van mij zijn 18+, die redden zich wel, mijn mooie jonge mannen. Wat ben ik trots op ze!
Hopelijk zijn ze ook een beetje trots op hun moeder, dat gekke wijf wat gewoon naar een onbewoond eiland gaat.
Masker op
Zowel op de vlucht van Singapore naar Manilla als de binnenlandse vlucht is het verplicht om een mondmasker + gezichtsmasker te dragen. Tijdens de tussenstop en bij aankomst in de Filipijnen, is dit ook verplicht op het vliegveld en de terminals.
Eenmaal in de lucht blijkt het voldoende om met alleen het gezichtsmasker op te hebben. Wel zo fijn, dit voelt veel vrijer. Ik mis het pre-Corona reizen wel.
Mijn reisgenote laat foto's zien, niet alleen van haar dochtertje en het heerlijke verhaal dat ze, om niets te verklappen, tegen haar zei: "Mama gaat naar een Greenpeace schip om walvissen te redden".
Ze toont me ook een foto van het eiland met de vorm van een stierenkop: West Nalaut, ook bekend als Dao Island. Dit mooie privé-eiland staat te koop. Zou John de Mol het gekocht hebben?
Ze vertelt me haar theorie, dat ze ging zoeken op de Google maps en dit eiland tegenkwam. Door dezelfde vorm moet dit haast wel het eiland zijn. Toch steekt nu ook weer de 'conspiracy theory' de kop op: wat als ze ons met die foto bewust misleiden?
Verwacht niets
Vanaf nu is het voor ons bij alles wat we horen of zien de vraag: zou dit waar zijn? Wie weet leiden ze ons expres af met desinformatie, zodat we werkelijk niet weten waar we heengaan.
Op het eiland popt deze onrust mindset nog vaak op. Je kunt iets niet even opzoeken op je telefoon, je blijft erover nadenken. Zoals Ryan zegt: verwacht niets.
Hoeveel en wat te eten blijft me ook bezighouden
Singapore
Het niet weten zorgt voor veel interessante gesprekken. De passagiers om me heen zijn ook 'eilanders' en we fantaseren er lekker op los. Voor de man zie eruitziet als een oude zeerover is dit zijn eerste vlucht ooit. En dan meteen zo'n lange vlucht naar deze bijzondere bestemming.
Ik trek me terug en lees mijn boek of kijk een fim. Na aankomst op Changi airport waar we overstappen naar Manila, is er nog tijd om over de luchthaven te dwalen. Helaas kunnen we niet naar de Jewel, de bijzondere indoor waterval. Deze bevindt zich na de security buiten onze transit zone, dat geeft teveel risico de vlucht te missen.
Gelukkig heb ik deze waterval al eens gezien, samen met mijn oudste zoon. Dat was mijn laatste vliegreis, daarna kwam Corona. We missen het samen reizen. Hopelijk kan het deze zomer weer, dan neem ik graag mijn jongste zoon mee.
Filipijnen
Het tweede vliegtuig is een stuk leger. We lopen meer rond, maar slapen ook beter. De spanning is bij iedereen wat gezakt. Of zijn we gewoon hondsmoe?
Wanneer we in Manila aankomen moeten we in quarantaine in een speciaal hotel. Daar worden we weer op Corona getest en mogen we de kamer niet af. Je moet er wel wat voor over hebben!
Dit is dan ook een heel bijzonder avontuur. Wie krijgt er nou de kans naar een onbewoond eiland te gaan? Ik kijk er heel erg naar uit. Vind het mega spannend en superleuk tegelijk.
Iedereen's tas is goed aangekomen, yes! We wisselen we nog gauw wat geld en gaan gelijk door naar het hotel.
Naar het vorige artikel <||> volgende artikel.