Naar het eiland
Wakker om 04:30 uur. Gaap. Nee, wakker!! Het avontuur begint vandaag, vanmiddag sta ik dan toch echt op een onbewoond eiland!
Het voordeel van het naar een onbewoond eiland vertrekken is dat je niet echt iets kunt vergeten, je mag toch niets meenemen.
Om 05:15 uur verzamelen in de hotellobby. Take away breakfast oppikken en de bus in. Eenmaal op het vliegveld moeten we in de bus al dubbele gezichtsmaskers op, want verplicht bij AirSwift.
Er is hier en daar nog wat onduidelijkheid rondom de paklijst voor het eiland, vandaar nog deze extra lijst met spullen die NIET mee mogen naar het eiland. Deze lijst is een aanvulling van de paklijst die je al eerder van ons hebt ontvangen.
Wat mag er nog meer NIET mee:
- Surival gear (dus geen touw, messen, vuursticks, zaklampen, etc.) - op het eiland ligt een voorraadje tools
- Toiletspullen (dus geen haarborstel, washandje, scheermes, spiegel en alles wat je hieronder kan scharen)
- Slaapzak, lakenzak, deken of plaid - een los laken of sarong mag wel
- (opblaasbaar) Kussen / kussensloop
- Handdoek
- Duikbril
- Hangmat
- Slaapmasker
- Poncho/ regenpak: je mag 1 (volledig) regenpak meenemen, niet meerdere
Busuanga
Het vliegtuig staat in een uithoek van het vliegveld op ons te wachten en is speciaal voor ons gecharterd. De zon komt op en geeft een mooie reflectie op het toestel. Ik voel de spanning in de bus toenemen.
Het is een klein vliegtuig, zodoende vliegen we in twee groepen van vijftig + crew. De vlucht is adembenemend, wat een mooie natuur en oceaan onder ons. We kijken onze ogen uit. Er gaat van alles door mijn hoofd, wat ik weer opzij schuif. Ik focus op de natuur, nog even en we zijn er.
Eenmaal op Busuanga airport aangekomen wordt onze bagage nogmaals ontsmet. Het is zo verzengend heet dat de stewardessen paraplu's uitdelen tegen de zon. Welkom in Palawan, een gebied met de mooiste riffen, vooral bekend bij duikers.
In kleine groepjes vertrekken we in busjes naar de vertrekplaats van de boten. Ik deel mijn laatste brood van het ontbijt uit aan de heren medereizigers, neem zelf het croissantje. Is dit het laatste wat we voorlopig nog zullen eten?
Doordat we elkaar al wat beter kennen grappen en grollen we erop los. Ook al zijn we geen team geel meer, nu is het ieder voor zich. Het samen hierheen reizen smeedt echter wel een bandje, blijkt later.
We worden in de bloedhitte opgewacht door een deel van de crew die al op het eiland is. Dat wil zeggen, heen en weer pendelt naar West Nalaut, ons Dao Island. De crew slaapt niet op eiland en komt dagelijks per boot aan om te filmen.
De foto rechts is de laatste die ik maak, daarna leveren we onze telefoons en alle andere verboden spullen in.
Blijf bij jezelf
Omdat we met zo'n grote groep zijn, duurt het even voordat we alles gehoord hebben qua safety briefing. Welke protocollen te volgen in geval van nood. Het advies is drie tot vier liter water te drinken per dag.
We gaan het laatste stuk naar het eiland zwemmend. Dat is even schrikken, want mijn tas is niet waterdicht. We krijgen wel nog een vuilniszak om je spullen mee proberen droog te houden. Ik hoop er maar het beste van.
Ik ga nog voor een laatste keer naar de wc. Een gewone wc. Een echte pot met een kraan met stromend water. Smeer me in met factor 50. Drink water. Er zitten weer nieuwe, onbekende mensen om me heen.
'Mag ik bij jou'
Het is ruim een uur varen. Ik zit op de boot weer bij meer bekende gezichten en we hebben het erover wat te doen als we eenmaal op het eiland zijn. Groepjes worden al voorzichtig gevormd.
Al varend voel ik de spanning toenemen. Los van de wereld zijn, zo voelt het nu al. Alles kent een laatste keer. En alles kent een eerste keer. We varen naar mijn eerste keer op een onbewoond eiland.
De vaartocht is werkelijk fantastisch, wat een uitzichten. We praten over het eiland, hoe we het aan gaan pakken en nog veel meer. Op onze boot geen cameraploeg. Dat heeft ook wel wat, in onze eigen bubbel varen. In de verte doemt het eiland op. Machtig om te zien.
We zijn er!
Waar kijk jij naaruit op een onbewoond eiland? Is het de zen, de rust, of juist meer het lekker bezig zijn met survivallen?
Waar zou jij het meest naaruit kijken?
Je krijgt circa 4x per jaar inspiratie in je inbox. Wees niet bang het bericht vaker te ontvangen wanneer je meerdere keren de blogvraag invult, je e-mailadres wordt slechts één keer geregistreerd.
Bedankt!
Lieve lezers, dit was mijn laatste dagelijks blog van tien over mijn voorbereidingen op weg naar het eiland. Bedankt voor het lezen, ik hoop dat jullie het leuk vonden! Er zijn leuke antwoorden gegeven, daarover later meer.
Vanaf nu schrijf ik wekelijks een artikel. Dit verhaal komt online de dag na de uitzending. Lees je weer mee over al mijn avonturen op Million Dollar Island?
Naar het vorige artikel <||> volgende artikel.