Naar de psycholoog
Opnieuw ben ik in Amsterdam, dit keer om te praten met de psycholoog van Mind Work Broadcasting. Naast dit persoonlijke gesprek heb ik online thuis al een persoonlijkheids- en IQ test ingevuld.
Ik kan me de zin 'Melanie beschouwt onbekenden als vrienden die ze nog niet ontmoet heeft' nog goed herinneren van een eerdere psychologische test. Tot op heden weet ik nog steeds niet of dit nou een goede of slechte eigenschap is.
Hoofd leegmaken
Omdat het heerlijk weer ik besluit ik te gaan lopen, mijn hoofd leeg te maken om zo fris mogelijk op het gesprek te verschijnen. Ik besluit een iets langere route te nemen langs de grachten, en steek af en toe over voor een mooi plaatje.
Wanneer je rust in je hoofd wilt, is foto wandelen één van de beste opties om je hoofd leeg te maken. Door in het moment te zijn, dingen waar te nemen zoals ze zijn, komt je brein tot rust.
Het zweverige ervan heb ik als burn-out herstel trainer lekker losgelaten. Zo hoef ik niets te onthouden, en luister enkel nog naar mijn zintuigen. Met name puur zien is heel bevrijdend.
Puur zien is puur zijn. Door foto's te maken van de mooie dingen om je heen, neem je ze ook beter waar. Door het pure zien, puur kijken zonder oordeel, krijg je energie.
Ik loop over bruggetjes en zie prachtige reflecties van de lucht in het water van de gracht. Ik ga meteen zelf ook reflecteren, over mijn deelname en de testen.
Ik weet dat er geen goed of fout antwoord is, maar toch vind ik het spannend. Wat gaat zo'n psycholoog aan me vragen en met welke achterliggende gedachte?
Het gesprek
Het begint al goed met de opmerking "Ik las je naam en had een jonger iemand verwacht." Huh? Hoor ik dat goed, zegt die man dat echt? Ik voel me genoodzaakt uit te leggen dat mijn moeder de zangeres Melanie leuk vindt en onder andere deze naam op het lijstje zet.
Melanie betekent zwart of donker, vanuit het Griekse Melania. Mam droomt voor mijn geboorte dat ik met een bos donker haar word geboren. Wanneer dat ook zo is, is de keuze voor mijn naam snel gemaakt.
Officieel is het met een streepje op de é, Mélanie. Ze spreken het alleen nooit zo uit, het is meestal Mel, Melleke of 'ons Mel'. In het dorp zegt men 'Millanie' en oma Rijkers kan in het begin mijn naam al helemaal niet onthouden.
Het gesprek gaat over mijn persoonlijke redenen om mee te willen doen. Ook vraagt hij: "Wat nou als je helemaal niet in beeld komt?" Stof tot nadenken, ik praat honderduit. Je bent jezelf of niet hè. Of ik werkelijk zo relaxt ben, en: dat ik vaak mijn eigen woorden ontkracht.
'Ik hou van balans'
Stel iemand vraagt "Zullen we bami of nasi eten?" dan reageer ik met "Doe maar bami", om vervolgens te zeggen "Maar als je liever nasi hebt, is dat ook goed. Of wil je sushi?"
Wat nou als het me werkelijk niet uitmaakt op dat moment? Of dat ik de ene keer meega in de ander zijn keuze (nasi) en de keer erna bewust voor mezelf kies? Ik hou van wederkerigheid, van balans. De ene keer geef ik, de andere keer jij.
Jezelf zijn is altijd de beste keuze
Op de terugweg loop ik met een hoofd vol naar huis. Ik heb haast behoefte aan nóg een fotowandeling. Ben ik werkelijk zo kleurloos, zonder eigen mening. Nee, ik ben sociaal en het maakt me écht niet uit.
Ik hou van gerechtigheid, balans, en van mezelf. Missie geslaagd. Meer kan ik niet doen. Ik wil mee, maar alleen als ik mezelf kan zijn. Ik ben nu eenmaal geen acteur.
En jij? Zou jij kunnen of willen acteren om mee te kunnen met een kans als deze, om gekozen te worden?
Naar het vorige artikel <||> volgende artikel.