Week 1
Aflevering Twee
Het gesprek van de dag is Mumina's vertrek. Naar het ziekenhuis welteverstaan. Mumina woont alleen in haar 'tiny house' en eet bij alle buren. Ze is een opvallende verschijning in haar blauwe (zwem)pak.
Ze komt op het onzalige idee om een willekeurige, en zo bleek zeer giftige, plantenstengel te eten in het bijzijn van Corrie en de camera. Daarna ligt ze drie weken op de intensive care ...
'Ik ben normaal nooit zo impulsief'
Bij Million Dollar More vertelt ze: "Ik dacht niet na over de regels" - eet nooit, maar dan ook echt nooit zomaar iets uit de natuur - "Ik reageerde impulsief, en dacht ik probeer het gewoon."
Olifantsoor is extreem giftig, helemaal als het gif in je bloedbaan komt zoals na doorslikken. Haar hele mond en hoofd zwellen op. Ze geeft toe dat ze er te gemakkelijk over dacht en houdt er uiteindelijk vage hartklachten aan over.
Er is nog wel iets positiefs uit voortgekomen, de verstandhouding met haar ouders en met name haar vader, is heel goed geworden. Door zo lang in het ziekenhuis te liggen heeft Mumina goed na kunnen denken over haar familie en privésituatie.
Ze geeft haar bandje aan Andy, die als een broer voor haar is. Ook Romy en Domien merken na een extra bandje te hebben gekregen, dat de belangstelling nu ze beiden ineens 'twee keer zoveel waard' zijn geworden.
De eerst week zijn we vooral druk met bouwen. Meters touw heb ik ontrafeld, palen vastgehouden, palmbladen gesplit. Daarnaast vind ik het leuk om mee te helpen met het ontbijt. Het is niet veel, één plat broodje per persoon.
Falen
Op tv zien de eerste baksels eruit als megagrote krentenbollen, we hebben inderdaad een pot rozijnen. De dag erna maken we al een stuk kleinere broodjes en zo minderen we steeds meer voedsel, want iedereen blijft bij ons kamp om eten vragen.
Het is inderdaad nog steeds niet goed geregeld, er zijn kampen met heel erg veel eten - The Eighteen - en kampen met bijna niets. Kamp/team 18 heet officieel The Eighteen - als verhaspeling naar The A-team. Wij dopen onszelf heel even grappend 'Team Ginger', want we hebben drie redheads: Beau, Samantha en Roza.
Helaas moet Samantha al vroeg naar huis, haar broer vraagt haar als getuige voor zijn huwelijk een dag voor vertrek. Ze zit lang in dubio, heeft 23 jaar op deze kans gewacht en gaat daarom toch naar het eiland. Eenmaal hier voelt het fijner om naar huis te gaan en getuige te zijn bij het huwelijk, wat al binnen drie weken plaatsvindt.
Toch heeft ze al spijt op het moment dat ze haar hand opsteekt. "Het voelt toch alsof je hebt gefaald, zo snel van het eiland af gaan." Ik mis mijn slapie meteen. In de hut lig ik tussen Roza en Samantha in. Omdat de nachten lang duren, heeft iedereen lange en diepe gesprekken.
We hebben allemaal al snel een innige band met onze kampmaatjes, ik hoor verhalen met een diepgang waar je u tegen zegt. Wanneer je niets hebt, geen lichtje, geen verzetje, geen bed ... ga je wakker liggend met elkaar liggen kletsen. We krijgen allemaal last van onze heupen, op je zij liggen is een crime op de harde planken.
Vincent's vloerconstructie van gespleten bamboe lijkt nog het meest op een lattenbodem. We leggen er bladeren op als 'matras', lekker ligt het echter nooit. Je hebt geen kussen of dekbed, soms slaapt Roza met 3 truien aan. Ik heb het vooral warm en benauwd. Misschien komt dat ook omdat ik in het midden lig?
De eerste arena, met de opgevers. Mij herken je vaak aan het blauwe shirt.
Dat de gesprekken verdiepen is niet zo gek. Zoals Bradley ook terecht opmerkt: "op het eiland vertienvoudigt de zwaarte van je emoties." Samen moeten werken en de hardere 'ieder voor zich' mentaliteit strijden beiden aldoor om onze aandacht.
Ontbijtbuffet
Je hebt elkaar echt wel nodig. Afvaller Bradley zegt ook dat hij het verblijf op het eiland wel onderschat heeft. Het is bepaald geen kampeertrip! Dat hij met een mooie roze rolkoffer op het eiland aankomt, komt door de instructies: Neem een 'eilandkoffer' met max. 8 kilo mee.
Ook Bradley heeft er last van dat er geen ontbijtbuffet geserveerd wordt. Achteraf gezien hadden we best één keuken kunnen maken, al het eten kunnen verdelen per maaltijd. Nu zijn we allemaal op rantsoen. De porties worden elke dag kleiner. We hebben immers maar voor 3 weken eten!
'We konden geeneens sushi bestellen'
We doen heel zuinig met het eten, toch blijven de discussies over eten duren. Omat we zoveel te bouwen hebben, spreek ik nog niet veel mensen, al helemaal niet van de kampen die verder weg zitten. Je staat de hele dag op je benen, je voeten zijn 's avonds doodmoe.
Ik heb gewoon totaal nog geen 'explorer'- behoefte, blijf hangen rondom Het Dorp, en ben al lang blij dat ik weer een benauwde en vochtige nacht overleef. Zelfs je sarong en je haar wordt 's nachts nat door de hoge luchtvochtigheid.
Mijn ritueel: elke ochtend bij zonsopkomst 'douchen' in zee. Daarna een goed gesprek over de nacht, met mijn kampgenoten.
Resort
Wij noemen Kamp Resort met de zes jonge eilanders die samen een heerlijke plek aan het eind van het strand aan het bouwen zijn 'Lonely Planet', vanwege de afstand en de schoonheid van de plek. Deze zes gingen juist zover mogelijk weg van de chaos.
Het Dorp bestaat uit een stuk of zes verschillende kampen, en dan zijn er nog The Eighteen, Bea's Beachclub en Lonely Planet. Hoe verder je doorloopt, hoe dichterbij de mooiste plek je komt. Hier kun je ook zeeslakken vinden, samen met Roza ga ik ze verzamelen. Roza is een sportieve tante, net als de zes van Lonely Planet.
We kunnen over het strand (bloedheet overdag) of door de koelere jungle. Slakken kun je van de rotsen afplukken, daarna koken en met vishaakjes uit de schaal plukken. Smakelijk! De tocht door de jungle is ook helemaal niet zo ver merk ik na een paar dagen, wanneer ik voor het eerst verder de bush inga.
Ik voel me niet oud, maar wel ouder. Al die fitte en getrainde mensen! Toch is het idee dat je tot je 80e mee moet kunnen doen met Million Dollar Island. Er zijn dan ook geen proeven, maar spellen. De inzet is je polsbandje. Wanneer je wint, krijg je alle bandjes van diegene die het spel verliezen.
Bij de eerstvolgende arena wordt het eerste spel gespeeld, met deelnemers gekozen door het lot: de roulette. Door de roulette wordt het spel valser. En hoe ga je om met mensen met meer bandjes?
Naar het vorige artikel <||> volgende artikel.